Օրուելի կարճ, գրեթե վավերագրական պատմությունը Բիրմայում ծառայության ընթացքում տեղի ունեցած միջադեպի մասին է: Այսպիսով, պատմության հեղինակը ժամանակին որպես ոստիկան ծառայել է անգլիական գաղութում: Զարմանալիորեն, սա այն սակավաթիվ պատմություններից մեկն է, որը ցույց է տալիս, որ սպիտակ մարդը հոգ էր տանում բնիկների կարծիքի մասին: Բացի այդ, չնայած պատմությունն ինքնին փոքր է, այն շատ բան է պատմում բիրմինյանների և նրանց ապրելակերպի մասին, երբ մարդու կյանքն ավելի ցածր է, քան փղի կյանքը:
Օրուելը զարմանալի ունակություն ունի հարվածելու մարդկային կեղծիքի բուն էությանը: Թվում է, թե դա կարճ պատմություն էր, բայց շատ հույզեր թողեց: Սպանել` ծաղրուծանակ չլինելու համար … Այո, այո, սա ամբողջ մարդն է: Ուրիշ էլ ո՞վ է պատրաստ ամեն ինչի ուրիշների հարգանքը վաստակելու համար: Նույնիսկ մարդասպան դառնալը … Դա պարզապես փիղ է, ասում է: Այո, փիղ:Գեղեցիկ, բնության կողմից վայրի արարած, որը փոքրագույն պատկերացում չունի մարդկային օրենքների մասին: Եվ դրա համար նա սպանվեց, քանի որ դու չես կարող նահանջել, եթե զենքդ արդեն բարձրացրել ես ամբոխի մոտ ` տեղի տալով նրա ուրախ քմահաճույքին: Լավ գիրք այն մասին, թե ինչպես ենք մենք երբեմն կախված ուրիշների կարծիքներից: Նրանից, թե ինչպես ենք մենք անում այն, ինչ ինքներս չենք ուզում, որպեսզի ծաղրի ու կողմնակի հայացքների կենտրոնում չհայտնվենք: «… Ամբոխը կծիծաղեր ինձ վրա: Իսկ իմ` և Արևելքում բնակվող ցանկացած սպիտակամորթի ողջ կյանքը մի երկար պայքար էր` ծաղրի ենթարկվելուց խուսափելու:»Փղի սպանությունը ՝ որպես պատկեր այն բանի, թե ինչի վերածեց բրիտանական գաղութատիրությունը իր քարոզիչներին: Հակառակ իր ցանկություններին՝ հեղինակը ստիպված է երկար ու ցավոտ կրակել փղի վրա, քանի որ նա տեղում մարմնավորում է Բրիտանական կայսրության հզորությունը:
ՎԵՐԱՊԱՏՐԱՍՏՎՈՂԻ ԲԼՈԳ 